Short Stories: 30 dagen, 30 verhalen

Hola chicos!

Como andan en Holanda? Que bueno tiempo alla no? Nee, volgens mij kan je beter een winter in Buenos Aires hebben, dan een maand als die van jullie daar ;) Achja.. de zomer was gewoon vroeg dit jaar voor jullie.. Hier is na een maandje met toch wel veel koude dagen het ergste achter de rug – deze weken weer mooie zonnige dagen met een graadje of 17, wat mij betreft ideaal om zelfs met korte mouwen de staat op te gaan, maar de Argentijnen hier denken er anders over; handschoenen, mutsen, dikke jassen en rare blikken in mijn richting :) Verder alweer een tijd geleden dat ik wat liet horen dus de hoogste tijd. Erg veel leuke dingen beleefd weer de afgelopen 30 dagen, want elke dag gebeurd er wel weer wat. Helaas dus nu even geen analyses meer van de Argentijnse samenleving, want er is teveel te vertellen. Een greep uit de hoge hoed:

Om te beginnen: Mijn Japanse vriend uit Patagonie heeft wat laten horen: Ik heb nu toch echt bewijs in handen van mijn 11-uur durende tocht en gletsjergeklim. Heb ik mijn knie toch niet voor niks opgeofferd. ;)

Verder is mijn vader bij me op bezoek geweest, waar we allebei erg van hebben genoten. De eerste avond naar de tangoshow was meteen een hoogtepunt – eigenlijk voor het eerst dat ik pas écht de grote afstand voelde tussen waar ik was en het verre Nederland. Een erg mooie dinershow, waar we aan tafeltjes met sfeerverlichting in de stijl van echte jaren ’60 Amerikaanse upperclass verbleven. Een ontroerend mooie dans – van tijd tot tijd - ook. Verder hebben we antiek gewinkeld, de verschillende wijken bekeken, lekker geluncht, wijntjes gedronken, voetbalwedstrijd van Boca bezocht, en wat van mijn internationale vrienden bezocht tijdens een filmavondje “The Science of Sleep” - de film deed z’n naam eer aan bij verschillende mensen;)

Ook nog tijdens de tijd met Linda hier ook door – bijna Nederlander – Bartolo uitgenodigd voor een bezoek aan hun landbouwbedrijf, en daarna aan de familieranch. Bleek dat het landbouwbedrijf toch meer hightech was dan vooraf gedacht. Ze passen sojazaden aan zodat ze gegeven klimaat, tijd van het jaar en grondtype het meeste rendement opleveren. Vooral laboratoriumwerk dus – ook al heeft het bedrijf ook zelf velden om genoeg zaden te verkrijgen. Werd wel weer duidelijk hoe de universiteit betaald kan worden als 30% van alle Argentijnse soja met hun sojazaad wordt verbouwd. Heel erg leuk om een keer te zien, ook al was het hier dus winter, en waren de velden vooral leeg. Daarna vlug alle ingrediënten voor een mooie asado gekocht, en heerlijk gebarbecued onder het genot van een Argentijns wijntje, ergens op de Argentijnse pampa’s. Daarna was het tijd voor wat meer actie, want omdat onze reputatie ons al vooruitgesneld was, stonden er opgezadelde paarden klaar voor ons klaar. Deze dieren waren nog niet echt gewend aan een Hollandse bestuurder (eigenlijk alleen ik dus – want bij Linda ging alles perfect) waardoor we volgens Bartolo een actieplan nodig hadden. Cowboy Bartolo ging op een paard zitten, beetje steigeren en in vol galop 1-2 kilometer over de landbouwgronden, terug naar mij toe en hup “Joris, dit paard is nu moe, nu kan jij erop” – waarna we fijn paarden konden ruilen en verder konden. Ondanks alle spierpijn (en het ontkennen van de spierpijn - linda?!) was onze eerste keer paard rijden super gaaf. Voelde me erna dan ook – behalve kreupel – een “echte” Argentijn;)

Later die week met Linda en vriendin Monique ook nog naar Tigre geweest, waar de Rio de la Plata uitmondt in een rivierdelta van meer dan 300 kanalen, volgebouwd met buitenhuisjes. De pampa’s meets Venetië dus. Erg leuk om een keer te zien, hoe de rijke Argentijnen die geen ranch hebben, hier dan weer gaan wonen. De andere bijna Nederlander Juan heeft hier een huis met boot, en hij heeft me dus ook vrijdag plechtig beloofd dat ik zeker nog even langs moet komen voordat ik alweer terug ben in Nederland. Deze dag ook nog ’s avonds als afsluiting van Linda’s zomervakantie een mooie tangoshow bezocht in een klein barretje. Ze bleken exact 25 jaar te bestaan, dus er was op het einde een grote felicitatieronden met champagne (waarbij de showmensen ongeveer met 5x zoveel waren als de gasten), erg mooi dus!

Toen alle drukte met bezoek een beetje minder werd stonden er weer een ronde met tentamens voor de deur. Vandaag mn laatste punt binnengekregen maar het is weer goed gegaan: een keer 7, en twee keer 9. Op naar de laatste horde volgende week: De Eindtentamens.

Verder vertrekken deze week mijn eerste exchange-vrienden alweer uit Buenos Aires en op naar huis. De enige andere buitenlander en fransman uit mijn voetbalteam helaas in een gipsvlucht, ’s nachts om 6:00 aangereden en veel gebroken: auw! Ik hopelijk nog niet op die manier terug want er staat nog een hoop op de planning: Over 2.5 week staat dhr. Frank Soree hier voor de deur om samen naar Peru en Bolivia te reizen. Gisteren nog de reconstructie van Ché’s tocht naar Macchu Pichu hier op TV gezien en er heel erg veel zin in. Peruaan Cesar zal ons in ieder geval veilig door Peru heen loodsen, waarbij we de eerste nachten in Lima ook bij zijn familie zullen verblijven! Zin in!

Tot slot heeft de Hollandse enclave ook hun gezamenlijke appartement in BsAs verlaten, waarbij ik nu dus eigenlijk officieel alweer 4 dagen thuisloos ben. Gelukkig had vriend Cesar nog wel een slaapbank over in zijn appartement, waardoor ik nu dus de volledige beschikking heb over een zeer karig appartement; gelukkig maken de Satteliet-tv, Beamer, Wasservice, Dakzwembad (okee okee, daar is het te koud voor ;) ) en de Gym een hoop goed :). Maar eerst vandaag de borg ophalen bij onze oude huisbazin en dan even een paar daagjes naar Mendoza, de wijnstreek van Argentinie, die tegen de Andes (en dus Chile) aanligt. Want er moet toch ook even uitgerust worden van al dat “studeren”? ;)

Hasta luego chicos! Nos hablamos en todas maneras posible y seguramente hasta 40 dias (ya!).

Un beso grandísimo,

Joris

PS - ik zie net dat ik de 30 verhalen net niet heb gehaald, maar ik heb wel een kort paardrijd-filmpje. En dat is ook wat waard!