Ché of Keizer Cuzco?

Hola amigos!

Desde Cuzco un otro actualice de mi (o nuestro, ahora) viaje en Latinoamérica.. maargoed op dit moment nog ongeveer 1.5u in Cuzco, de hoofdstad van het Incarijk, vanaf waarvan ik verslag ga probaren te doen van 10 dagen heel veel moois. Waar te beginnen? De vliegreis dit keer maar weer..

Goed. We hebben ipv een reis van 5u zonder overstap (wel met tussenstop).. dus in een kleine 2 volle dagen gedaan, inclusief 2 nachten in vliegtuigen en vliegvelden, en ook nog eens in geheel andere steden (Sao Paolo) beland.. maargoed, na 20min rondcirclen boven Santiago de Chile vond onze piloot het genoeg geweest, riep een overduidelijke smoes om (mist) en we konden terugkeren naar Buenos Aires. Daar uiteindelijk via een geheel andere kant (Brazilie) toch nog net binnen 40u ons doel behaald. Resultaat van dit alles: moeheid, nog wat vrienden gemaakt (3 van de 5 raakten hun bepakking kwijt), veel gelachen, chaotische tafarelen (70 peruanen waren het zat en overvielen een lunchtent omdat we al 10u klemzaten op de terminal), en onze vriend Cesar die hierdoor te weinig tijd overhield om mee te gaan op Inca-trail.. maargoed gelukkig hadden we eerst nog Lima voor de boeg. Maar helaas, deze stad was niet echt de moeite waard. Een paar mooie pleintjes gezien, wat familie van Cesar ontmoet, maar verder was het vooral een drukke, rommelige, altijd bewokte stad. Hoogtepunt was de Fransikaner kerk, (ja die van het bier ja) waar we onder andere een blik hebben geworpen op de half vergane, maar netjes gesorteerde skeletten van duizenden gelovige peruanen. Lekker hoor, zon waterput vol met schedels..

Toen was Cuzco aan de beurt, waar we nadat de symptomen van de hoogteziekte (Cuzco ligt op 3800m) waren overwonnen, een mooie citytour hebben gemaakt langs het oude centrum van de macht van de Inca´s, de Catedraal (exuses aan mijn mama, maar na alle catedralen in Italie heb ik 10sol bespaard, en buiten blijven staan ;) ), en de mooie Ruines van Sacsayhuaman (spreek uit: Sexy Woman).. en nog wat meer Incaoverblijfselen. Kortom: erg geslaagd. De volgende stop was de Incatrail, waar we via ons plaatselijke vrienden van het boekkantoor waren ondergebracht in een leuke en gevarieerde groep. De dagen van de Inca-trail (4 dagen hard werken, waaronder 1 dag op mountainbikes, de bergpunten zijn ongeveer gelijk verdeeld tussen kamer F en H) opgetrokken met grappige Ier David (die als het em uitkomt ook Brit is – maar alleen in het geval hij anders Ierse faam te schande maakt), en Nederlandse broer en zus Erik en Sarah.. Verder bestond onze groep nog uit ex-army Israelies (waaronder de allertraagste mens ooit, de befaamde armyofficier Josi) feestende Brazilianen (de enigen die na 20minuten afdaling op de fiets al onder de waterval hingen, en altijd achter de vrouwen aan) en luie Uruguayen (tot 5x toe in slaap vallen tijdens de Machu Picchu tour met gids.. tja.. need i say more?). Maargoed. Een erg mooie tijd gehad, waarvan we het grootste gedeelte toch echt ver ver weg waren van alles wat ooit zo vanzelfsprekend was in Nederland. In ieder geval erg blij met mijn Spaans, aangezien alle kinderen uit passerende dorpen even een handje willen of een praatje maken. En ook om reisgids Freddy (zn tour is even louche als zn (bij)naam).. Op het moment dat er na hoogtepunt Machu Picchu maar 9 van de 17 mensen een terugticket met de trein bleken te hebben, was vriend en vogel Freddy dus mooi gevlogen. Maargoed. De Hollanders aangevuld met Ier (die overigens de komende week met Frank en mij meereist) waren voorzien. En dan Machu Picchu. Het overtrof al mijn verwachtingen. Wat een werkelijk schitterend gezicht, vanaf de bovenste akkers van het landbouwgedeelte, en vanaf nabijgelegen berg - en uitzichtsfavoriet van Che Guevarra - Wayna Picchu. Ongelooflijk wat een bloeiende cultuur moeten de Incas geweest zijn om zoiets moois vol met symbolen en dieperliggende betekenissen te kunnen bouwen. Normaal zou ik zeggen, zie de foto’s.. maar die zeggen in dit geval maar minder dan de helft. In het echt is het meer schitterend.

Goed. En toen nog wat uitgeweest in Cuzco (een erg leuke en mooie stad, vol met de allervriendelijkste mensen) en wat planwerk dus dalijk weer door. Op naar de diepste canyon ter wereld (3000m diep) en daarna min of meer alweer La Paz, Boliva. De planning – voor zover hij er was – loopt wat deuken op, maar als alles meezit haal ik mijn vliegtuig vanaf Buenos Aires naar Nederland nog wel. Ik en wij genieten in ieder geval met volle teugen. Voor alle amigos van Frank die ik ook mag verwelkomen op mijn reissite – het allerbeste ook van Franco, de andere helft van het duo dat hardop Nimweegs ken lullen in Peru...

Un besito grande! Tot snel! Ik moet ervandoor.. er wacht nog zoveel moois!

Joris

PS omdat ik dit verhaal al in Cuzco klaar had, maar de site er toen even uitlag, kan ik vanaf hier (een dorp met welgeteld 1 internetplek, jaja we zijn weer op trekking) helaas geen fotos uploaden - nog even geduld!